„Pomysł na zrobienie zakwasu buraczanego narodził się wiele lat temu — wyczytałem gdzieś, że to jest napój cudowny, a że cudowne rzeczy zawsze mnie pociągały, postanowiłem spróbować go przyrządzić, chociaż kuchnia to dla mnie miejsce obce, przynajmniej jeśli chodzi o gotowanie — hehe. Na początku nie było łatwo, pojawiały się różne przykre niespodzianki. Zakwas szalał — wybuchał, gazował i pleśniał. Nie dawało mi to spokoju..Zamiast spać jak człowiek, po nocach rozmyślałem co zrobić, żeby znaleźć recepturę idealną… no i nie poddawałem się — co jakiś czas nastawiałem buraki, robiłem zakwas i kombinowałem co tu ulepszyć i jak go podejść, aż stał się takim „spécialité de la maison”.

Prawie każdego, kto mnie odwiedzał, częstowałem. Jeśli wychodziłem gdzieś w gości, czy na spotkanie, przy okazji rozdawałem butelkę albo dwie. Niespodziewanie stałem się